Ο διάσημος Αμερικανός ζωγράφος Τζέιμς Άμποτ ΜακΝήλ Ουίσλερ (1834-1903) αγαπούσε τα γιαπωνέζικα χαρακτικά και ήταν πηγή έμπνευσης για τα έργα του. Δεν ήταν Ιμπρεσιονιστής με την αυστηρή έννοια του όρου και είχε εκθέσει μαζί με τον Μανέ το 1863 στο "Σαλόνι των Απορριφθέντων" στο Παρίσι.
Το 1877 εξέθεσε μια σειρά από συνθέσεις με γιαπωνέζικη τεχνοτροπία που τις ονόμασε "Νυχτερινά" και η τιμή της καθεμιάς ήταν 200 γκινέες. Ο τεχνοκριτικός Τζον Ράσκιν έγραψε εξοργισμένος με αφορμή αυτά τα έργα:
" Ποτέ δεν περίμενα πως ένας ξιπασμένος θα είχε το θράσος να ζητήσει διακόσες γκινέες επειδή έριξε έναν κουβά χρώμα στα μούτρα του κοινού". Άποψη την οποία εξέφρασε λόγω της συνήθειας του καλλιτέχνη να βάζει στα έργα του τίτλους που το κοινό θεωρούσε εκκεντρικούς και παράλληλα λόγω της περιφρόνησης του για τον ακαδημαΐσμό. Ο Ουίσλερ κίνησε εναντίον του αγωγή για λίβελο και το θέμα του φινιρίσματος συζητήθηκε στο δικαστήριο. Τότε ο Ουίσλερ ρωτήθηκε στην αντιπαράσταση αν είχε ζητήσει το μεγάλο εκείνο ποσό "για δύο ημερών δουλειά". "Όχι", απάντησε,"το ζήτησα για την γνώση μιας ολόκληρης ζωής".
Κατά την ταπεινή άποψη μου αυτό είναι και το κλειδί για την αξιόλογηση των έργων τέχνης. Ο Ουίσλερ εξέφρασε με απόλυτη ακρίβεια, μ΄αυτή του την φράση την αξία της διαδρομής και της καλλιτεχνικής εξέλιξης, μα πάνω απ΄όλα την αξία της γνώσης. Μέσα από την συνεχή προσπάθεια για εξέλιξη, για την ανακάλυψη της ζωγραφικής ταυτότητας αλλά και την επιθυμία να ανακαλύψουμε το καινούργιο, σταδιακά μπορεί να κατακτηθεί η γνώση και η αξιοποίηση της να γεννήσει κάθε νέο έργο. Κι αυτά τα νέα έργα να δώσουν το στίγμα τους στην τέχνη καθώς θα φέρουν τον άνεμο της αλλαγής μέσω της πρωτοπορίας και της πρωτοτυπίας, όπως μας έχει διδάξει η Ιστορία της Τέχνης ανά τους αιώνες... Αυτό προσφέρει η Τέχνη... Αιωνιότητα και Αναδημιουργία μέσω της Γνώσης...
Τζέιμς Άμποτ ΜακΝήλ Ουίσλερ - "Νυχτερινό σε μπλέ και ασημί: η παλιά Γέφυρα του Μπάττερση", περ. 1872-75. Λάδι πάνω σε μουσαμά, 67,9 x 50,8 εκ. Τέιτ Γκάλερυ, Λονδίνο.
Τζέιμς Άμποτ ΜακΝήλ Ουίσλερ - "Νυχτερινό. Μπλέ και ασημί. Chelsea. 1871. Τέιτ Γκάλερυ, Λονδίνο.
Τζέιμς Άμποτ ΜακΝήλ Ουίσλερ - "Διάταξη σε γκρίζο και μαύρο: προσωπογραφία της μητέρας του καλλιτέχνη", 1871. Λάδι πάνω σε μουσαμά, 144 x 162
εκ. Μουσείο Ορσαί, Παρίσι.
Το 1877 εξέθεσε μια σειρά από συνθέσεις με γιαπωνέζικη τεχνοτροπία που τις ονόμασε "Νυχτερινά" και η τιμή της καθεμιάς ήταν 200 γκινέες. Ο τεχνοκριτικός Τζον Ράσκιν έγραψε εξοργισμένος με αφορμή αυτά τα έργα:
" Ποτέ δεν περίμενα πως ένας ξιπασμένος θα είχε το θράσος να ζητήσει διακόσες γκινέες επειδή έριξε έναν κουβά χρώμα στα μούτρα του κοινού". Άποψη την οποία εξέφρασε λόγω της συνήθειας του καλλιτέχνη να βάζει στα έργα του τίτλους που το κοινό θεωρούσε εκκεντρικούς και παράλληλα λόγω της περιφρόνησης του για τον ακαδημαΐσμό. Ο Ουίσλερ κίνησε εναντίον του αγωγή για λίβελο και το θέμα του φινιρίσματος συζητήθηκε στο δικαστήριο. Τότε ο Ουίσλερ ρωτήθηκε στην αντιπαράσταση αν είχε ζητήσει το μεγάλο εκείνο ποσό "για δύο ημερών δουλειά". "Όχι", απάντησε,"το ζήτησα για την γνώση μιας ολόκληρης ζωής".
Κατά την ταπεινή άποψη μου αυτό είναι και το κλειδί για την αξιόλογηση των έργων τέχνης. Ο Ουίσλερ εξέφρασε με απόλυτη ακρίβεια, μ΄αυτή του την φράση την αξία της διαδρομής και της καλλιτεχνικής εξέλιξης, μα πάνω απ΄όλα την αξία της γνώσης. Μέσα από την συνεχή προσπάθεια για εξέλιξη, για την ανακάλυψη της ζωγραφικής ταυτότητας αλλά και την επιθυμία να ανακαλύψουμε το καινούργιο, σταδιακά μπορεί να κατακτηθεί η γνώση και η αξιοποίηση της να γεννήσει κάθε νέο έργο. Κι αυτά τα νέα έργα να δώσουν το στίγμα τους στην τέχνη καθώς θα φέρουν τον άνεμο της αλλαγής μέσω της πρωτοπορίας και της πρωτοτυπίας, όπως μας έχει διδάξει η Ιστορία της Τέχνης ανά τους αιώνες... Αυτό προσφέρει η Τέχνη... Αιωνιότητα και Αναδημιουργία μέσω της Γνώσης...
No comments:
Post a Comment